Persoonlijk succesverhaal

Start van de re-integratie
Begin augustus 2019, wanneer de meeste mensen nog op vakantie zijn, was het voor mij tijd geworden om de activiteiten als militaire op te geven. Na veel gesprekken gevoerd te hebben met de doctoren over mijn aandoening, was dit de beste beslissing. Dat hield in dat ik werd overgedragen aan mijn re-integratiebegeleidsters, Madelijn Staal was mijn jobcoach.

In het gesprek met Madelijn kwam naar voren dat ik per september zou beginnen met een nieuw traject, waarbij ik elke dinsdag en donderdag zou gaan sporten om 10:00. Toevallig was dit vlak bij mij om de hoek in Deventer waarvoor ik maar 3 minuten op de fiets hoefde.

Buiten het sporten zouden er ook nog sessies van een uur zijn over gezondheid in het algemeen. Dit alles werd verzorgd door SPAT coach en fysiotherapeut Hylke Bos. Na het eerste intakegesprek gehad te hebben gingen wij naar buiten om te bewegen. Madelijn mijn jobcoach vergezelde mij in de trainingen en dat was wel fijn in de eerste weken omdat ik de enige deelnemer was in Deventer. De start was warm. Zonder al te veel te bewegen liep het zweet al van mijn hoofd af.

Hoe heb ik de afgelopen 3 maanden in dit traject beleefd?
De trainingen hebben mij zeker wel meer conditie gebracht en na een aantal weken begon het hardlopen steeds beter te gaan. Dat had ik niet verwacht en was een mooie bijkomstigheid.
De spelvormen zijn echt leuk om te doen, maar ik moet altijd blijven oppassen dat ik niet te diep ga. Dit is voor mij een leerpunt en wel een paar keer gebeurd in de loop van de periode. Ook is de groep langzamerhand groter geworden, wat de gezelligheid tijdens het sporten ten goede kwam.
Heb ik verder nog wat geleerd? Ja! Het omgaan met mijn hart. Ik zal mijn hartslag altijd in de gaten moeten houden. Het geeft niet om soms nee te zeggen en in mijn geval zeker niet. Ik ga graag de competitie aan, wat het ook is. Maar als ik niet op mijzelf pas, ga ik over mijn limiet heen. Voor mijn gevoel heb ik in dit traject verschillende keren nee gezegd en pauzes voor mijzelf ingelast om daarna weer door te gaan. De grootste winst is TOCH het vertrouwen hebben in mijn lichaam en ernaar luisteren: dit gaat wel en dit niet.

De sessies na het sporten gingen over mijn innerlijk en hoe ik op dingen reageer. Die sessies hebben mij vooral het inzicht gegeven dat ik er nog niet helemaal ben maar wel op de goede weg ben. Maar volgens mij zal je altijd aan jezelf moeten blijven werken. Jezelf eerst accepteren zoals je bent, begrijpen dat pijn lijden een onderdeel is van het leven. Om verder te kunnen zal je ook moeten stoppen van het ontkennen van het probleem, zodat een begin gemaakt kan worden met het herstel. Daarna kan je openstaan voor verdere ontwikkeling van jezelf, met of zonder hulp.

Het is een begin. Een heel belangrijk begin, maar als je dit begrijpt ben je al een heel eind. Voor mijzelf heb ik al een tijdje door en kreeg ik tijdens de lessen van Hylke voor mijzelf bevestiging dat ik op de goed weg ben.

Eindresultaat
Het eindresultaat na 3 maanden is dat ik fysiek gezien zeker sterker ben geworden. Ik ben ook meer zeker geworden van de sportactiviteiten die ik al heel lang niet had gedaan. Nu weet ik hoe ik daar mee om moet gaan en dit kan ik dan ook gebruiken bij sporten die ik nog niet heb gedaan. Maar misschien in de toekomst weer wel gaan doen waardoor ik plezier kan hebben met sport- en spelmomenten. Dit is voor mij de winst van afgelopen periode.

De mentale kant van de training heeft mij mijn eigenschap als doorzetter laten zien. En nog een paar eigenschappen die ik nog altijd in mij heb. Het heeft me geholpen om mijzelf te accepteren zoals ik nu ben. Ik ben op de goede weg richting een andere ik. Met daar bij een nieuwe uitdaging die wacht bij een ander bedrijf: Blue Star.

Dank je wel Hylke voor de afgelopen weken. Ik hoop dat je ook wat aan mij hebt gehad.

Vriendelijke Groeten
Jean-Phillippe